Իշխանությունների կողմից սա ոչ այլ ինչ էր, քան հոգևոր խավարի դրսևորում։ Սա հոգևոր փորձություն է՝ ամբողջ հայ ժողովրդի համար։ Երբ իշխանությունը խառնում է իր ձայնը աղոթքի ձայնին, երբ երկրայինը փորձում է իշխել երկնայինի վրա, խախտվում է սրբազան հավասարակշռությունը։ Այդժամ վտանգի տակ է դրվում ոչ միայն պետությունը, այլև ազգի հոգևոր ամբողջականությունը։
Սակայն Հայ ազգի իրականության մեջ կա մի ճշմարտություն, որ մնում է անսասան։ Հայ ժողովուրդը դարերով անցել է կրակի ու խաչի ճանապարհով և ամեն անգամ կանգնել է հավատքի շնորհիվ։ Երբ կործանվել են քաղաքներ, սրբավայրն է դարձել ապաստարան։ Երբ լռել է սուրը, խոսել է աղոթքը։ Սրբությունը անցողիկ իշխանությունից վեր է, և այն չի կարելի ոտնահարել առանց հոգևոր հետևանքի։ Որքան էլ փորձես պառակտել, այդ արմատները չեն կոտրվում, որովհետև դրանք արմատացած են ոչ թե հողի մեջ միայն, այլ հավատքի, խաչի և հավիտենության մեջ։
Հակոբ Հակոբյան